तिरुपती संस्थानने प्रथमच काल एक श्वेतपत्रिका जाहीर करून आपल्या संपत्तीची अधिकृत माहिती दिली. नेसले किंवा विप्रो सारख्या कंपन्यांपेक्षा तिरुपती संस्थानची संपत्ती अधिक आहे. आज ही बातमी वाचल्यानंतर फेसबुकवर एका मित्राने शेगाव संस्थानच्या व्यवस्थापनावर लिहिलेला लेख शेअर केलेला दिसला. या लेखात नवीन माहिती काही नाही. असंख्य लोकांना शेगाव संस्थानबद्दल माहिती आहेच. पण तो लेख पाहिल्यावर सहज मनात एक तुलना आली. संपत्तीबद्दलची दोन्ही संस्थानांची attitude किती वेगवेगळी आहे. आपल्याला येणारा राग थोडा बाजूला ठेवता आला तर असेही म्हणता येईल की, शेगाव संस्थानची attitude आध्यात्मिक आहे तर तिरुपती संस्थानची attitude भांडवलवादी आहे. दोन्ही हिंदू धार्मिक संस्थान आहेत. Attitude मात्र वेगवेगळी आहे.
मंदिरांच्या संपत्तीवर बोललं तर नाराज होणारे बरेच आहेत, पण मंदिरांनी शेगावसारखी आध्यात्मिक attitude का ठेवू नये? सामान्य हिंदू व्यक्तिपासून महाकाय हिंदू संस्थांपर्यंत सगळ्यांनी यावर गांभीर्याने विचार करायला हवा. मंदिरांनी संपत्तीच्या बाबतीत आध्यात्मिक attitude बाळगून काम केले तर हिंदू धर्म आणि समाज दोन्ही अधिक सशक्तच होतील. नुकसान काही होणार नाही. फक्त फायदाच फायदा होईल. हिंदूंच्या सध्याच्या जागृत अस्मितेने - आम्हाला का सांगता? आम्हाला का म्हणता? आमच्या संपत्तीवर का डोळा? बाकीच्यांना का सांगत नाही? बाकीच्यांना का म्हणत नाही? बाकीच्यांच्या संपत्तीवर लक्ष का नाही? हे जरा कमी करून आपल्याच हिंदू समाजाच्या हिताचा, सशक्तीकरणाचा विचार थोडा अधिक केला तर बरं होईल.
पद्मनाभ स्वामी मंदिराच्या उरलेल्या तहखान्यासह असलेल्या संपत्तीचाही विचार; कोणाला साप चावेल, कोणाचा निर्वंश होईल; वगैरे विचार न करता करावा. शाप वगैरे घ्यायचे असतील तर ते घ्यायला मी तयार आहे.
- श्रीपाद कोठे
७ नोव्हेंबर २०२२
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा