आपल्या शरीरात प्रत्यक्ष दिसणारे अवयव असतात, हालचाल करणारे हात असतात, पुढे मागे घेऊन जाणारे पाय असतात, फक्त पुढे पाहणारे डोळे असतात; न दिसणारे हृदय, फुफ्फुसे, मेंदू इत्यादी असतात. पचणे, ऐकणे, पाहणे, समजणे अशी अमूर्त कार्ये असतात. यातील काहीही एकसारखं नसतं. तरीही यातील प्रत्येक अवयव वा कार्य महत्त्वाचं अन आवश्यक असतं. पाय मागेपुढे नेतात म्हणून मेंदूपेक्षा महान किंवा हात हालचाल करतात म्हणून हृदयापेक्षा श्रेष्ठ असं वगैरे नसतं. निसर्गात सुद्धा एकाच जागी उभी राहणारी झाडं असतात, सतत वाहणाऱ्या नद्या असतात, हालचाल न करणारे डोंगर असतात, अस्तित्वातच नसलेलं आभासी आकाश असतं. कोणी एकसारख्या सवयीचे नसतात. सगळे एकच कार्य करत नाहीत. तरीही ते महत्त्वाचे असतात. वास्तविक जगासाठी वा जीवनासाठी आवश्यक असणाऱ्या असंख्य गोष्टी कोणाही एकाच व्यक्ती वा वस्तुकडून होऊ शकत नाहीत. म्हणूनच वेगवेगळ्या रूपांचे, वेगवेगळ्या सवयीचे, वेगवेगळ्या कार्यांचे अनेक जण; जग चालवणारा तो जगदीश्वर निर्माण करत असतो. पण त्यानेच निर्माण केलेल्या माणसाची गंमत पहा. त्याला हे आकलन जरा कमीच होतं. अन तो आपल्यासारख्या न दिसणाऱ्या, आपल्यासारखा विचार न करणाऱ्या, आपल्यासारखे कार्य न करणाऱ्यांबद्दल मनात दुर्भाव बाळगतो. कमी लेखतो. त्याबद्दल हीन भावना बाळगून विचार करतो. असो. ही देखील त्या निर्मात्याचीच लीला.
- श्रीपाद कोठे
शुक्रवार, २५ मार्च २०२२
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा