असं म्हणतात की, संन्याशाचा अहंकार सगळ्यात मोठा असतो. संन्यस्त असणं ही फारच मोठी गोष्ट असते अन कठीणही. नि:संशय संन्यासी थोरच. पण ही थोरवीच त्याचा अहंकार तयार करते, वाढवते, जोजवते, जोपासते. मात्र हा अहंकार का एकदा त्याच्या डोक्यावर बसला की सगळंच बिनसतं. त्यामुळे त्याचं संन्यस्तपण उणावत नाही. मात्र ते दोषपूर्ण होतं. अन्य सारं कमअस्सल असं वाटायला लागतं. व्रत जोपासण्यासाठी जवळ केलेले उपाय गुलाबाच्या संरक्षक काट्यांसारखे न राहता बाभळीसारखे होतात. हाच तो दोष. सगळ्याच व्रतांचं आणि व्रतस्थतेचं असंच असतं बहुधा.
- श्रीपाद कोठे
१५ डिसेंबर २०२१
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा