अनेकदा या सत्याचा बोध होतो की, आपण किती नालायक आहोत. 'एखाद्या गोष्टीसाठी लायक नसणे' अशा, या शब्दाच्या अगदी प्राथमिक साध्या अर्थानेच म्हणतो आहे. जेव्हा लोक लोकांबद्दल बोलतात, पैशावरून बोलतात, चप्पल- जोडे- घड्याळ- मोबाईल- कपडे- गाड्या- अशा गोष्टींबद्दल बोलतात, या वस्तूंच्या ब्रँड आणि किमतींवरून जोखतात वा मूल्यमापन करतात, हॉटेल्स इत्यादींवर तासंतास बोलतात, दिसणे- सवयी- परिस्थिती- यांचा काथ्याकूट करतात; तेव्हा बोध होतो आपल्या नालायकपणाचा. या गोष्टींमध्ये सहभागी होणे दूर, आपल्या मनात अन विचारातही या गोष्टी डोकावत नाहीत म्हणजे काय? नालायकपणाच की नाही. यातलं काहीही न समजणे याला दुसरा कोणता शब्द वापरणार? तेच राजकारणाचंही. आपल्याला त्यात रस वाटत नाही, आपली त्याकडे ओढ नाही; हा तर नालायकपणाचा कळसच. तर एकूणच या जगासाठी आवश्यक ती लायकी नसूनही 'त्याने' कसं काय नाव नोंदवून घेतलं कुणास ठाऊक.
- श्रीपाद कोठे
२२ जून २०२२
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा