'ऐनक मे छब देखन जाऊं, तू ही नजर आवै' आणि 'दर्पणी पाहता मुख, न दिसे वो आपुले' या दोन्हीतली तीव्र आर्तता एकच नाही का? 'मनी वसे ते स्वप्नी दिसे' याच्या पुढची अवस्था. डोळे बंद असताना, स्वप्नातच नाही; तर जागेपणी आरशात स्वतःच्या छबीच्या जागी, मनात जे आहे त्याची छबी दिसणं. स्वतःचं नाव म्हणून मनातलं नाव सांगणं. मी आणि तू लोपुन जाणं. 'मी तू पणाची झाली बोळवण'. इतकी एकतानता... प्रेम आणि भक्ती, भक्ती आणि प्रेम... इतकं एकजीव की कळूच नये, आधी काय नंतर काय... बेभानपणा नव्हे भान विसर्जित होणे... एकजीव शब्दाचा अर्थ आकळणे... दोन अस्तित्वातच नुरणे... दुज्याचा लोप... स्वतःचा लोप... हे एकजीव होणं आध्यात्मिक असेल तर मुक्तता... नसेल तर, 'जनम जनम की पीडा तेरी, सब मुझ मे आ जाये' एवढंच मागणं'... आत्मोसर्ग... आत्मविलोप... पूर्णत्व... शांतत्व... समाधान... सगळ्या अशांतीचं, असमाधानाचं हेच मागणं नसतं का - मी तू पणाची व्हावी बोळवण !!
- श्रीपाद कोठे
११ जुलै २०१९
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा