साहस

गुहेत अडकलेली १२ फुटबॉलपटू बालके आणि त्यांचे प्रशिक्षक यांची सुखरूप सुटका ही मानवी धैर्य, प्रयत्न, प्रार्थना; यांची यशोगाथा आहे. अडकलेले १३ जण आणि त्यांना वाचवण्यात प्रत्यक्ष, अप्रत्यक्ष सहभागी असलेले सगळे, अन त्यांच्यासाठी प्रार्थना करणारे जगभरातील सगळे याने आनंदित झालेत. हे सारे अभिनंदनासाठी पात्र आहेतच. माणसाचाही कस लागला. तंत्रज्ञानाचा कस लागला. पोरांचे आणि त्यांचे धैर्य उंच ठेवणाऱ्या, जिवंत ठेवणाऱ्या प्रशिक्षकासाठी तर शब्द नाहीत. परंतु या पहिल्या प्रतिक्रियेनंतर, पहिल्या भावनावेगानंतर मनात विचार येतो - केवळ कुतुहलापोटी असे धाडस करावे का? अशा धाडसाचे निरपेक्षपणे कौतुक व्हावे का? त्याला उचलून धरावे का? अन का धरावे? एका गीताची एक ओळ आठवते- `किंतु डूबना मझधारो मे साहस को स्वीकार नही है'. ही मुले सुखरूप बाहेर आलीत हे समाधानाचेच आहे, पण साहस अमर्याद आणि अविचारी असूच नये.

- श्रीपाद कोठे

११ जुलै २०१८

सही है, लेकीन यत्न की पराकाष्ठा करनेसेही यश मिलता है।

Yaa... But had they been columbases it's ok. They were not researchers or adventurers having a target. It was just a fun of football playing keeds.